بی شمس رخ تو...!دیگر دلی مانده مرا؟

                                نمی زنم پا به خون؛ پرواز حق من است ... چون                                                                   رسیدنم به کربلا؛ حسین(ع) ؛ زینب (س) ؛ رقیه (س) حق من است....چون                                                              به آن مزار شش گوشه اش قسم که اشک؛ حق من است ...چون                                                                آن خاک؛ حضور من ؛ شکایت از جدائی ام ؛ حق من است ... چون         ۰۲/۰۶/۱۵ سیده لیلا مددی بی شمس رخ تو...!دیگر دلی مانده مرا؟...

یک/ دروغ بزرگ....                    زندگی من ،داخل سیرکی بزرگ بود! پروازم ،با گوش های بزرگم از ارتفاع                                                    دروغ بود! و نجات جان دوستانم ،از بزرگترین سیرک دنیا                                                                دروغ بود! من ،یک روز تصمیم گرفتم دروغ ها را باور نکنم ... شماهم... تصمیم دارید که ،بزرگترین دروغ ها را دیگر باور نکنید؟! دو/ شماره می کنم ،تعداد مژگان تورا، بیشتر نشود ! هزار تیر کم است؟! بشود ده هزار، چاره ی جان ، قلب بیمار ، چه کنم؟! سه/ روی چهار پایه...                  دستانم به لامپ نمی رسد  و، بدتر به سوسکی که خیره خیره ،از پنجره آمده... می ترسم  از دفعه ی آخری که از چهارپایه افتادم  از تنهایی  که کسی نبود،زنگ بزند اورژانس ! می ترسم  از سوسک بیشعور که بپرد روی کیکی که برای تولد عشقم پختم! می ترسم ............ بااین حال              دمپایی پلاستیکی را پرت می کنم             لامپ ،تکان تکان می خورد ....          سوسک می پرد روی کیک و خامه کمی خراب می شود         وبعد می رود سمت بیرون پن بی شمس رخ تو...!دیگر دلی مانده مرا؟...

یک/ درپائیزی که اصلا خیالم نیست!                                     باران نبارد هم ....                                     غروب دلگیر نباشد هم ....                                     ساحل خون گریه نکند هم ...                                    برگ ها زودتر نریزند هم ...                                    بیماری های واگیر شروع به کار نکنند هم .... می روم ... کنار دران کاخ قدیمی تهران ؛ بستنی می خورم و اگر شد ... کمی می نشینم و جوک قدیمی می خوانم و می خندم! همین است که ؛ نزدیکان متولدین تایستانی من؛ را؛ حرص می دهد!!! دو/ روی لیوان سسفالی من نوشته بود: غرور... هرچه سرکشیدم از نوشیدن تمام نشد... اما یکروز غریبانه .... از ارتف بی شمس رخ تو...!دیگر دلی مانده مرا؟...